Dolfje Weerwolfje: Verboden te lezen – recensie
Paul van Loon (eerste druk 2024)
Op de voorkant stond het duidelijk: ‘Verboden te lezen’. Maar ik heb het toch gedaan. Dit is het 26e boek over Dolfje Weerwolfje van Paul van Loon. Ik heb niet alle delen gelezen, maar wel veel. En met plezier! Ik houd van de vlotte schrijfstijl van Paul van Loon en hoe hij actie en spanning in zijn boeken brengt.
Dit boek is anders dan de andere Dolfje Weerwolfje-boeken, want het verhaal wordt verteld door Noura. Dat is een leuke verandering! Noura is in paniek: haar dagboek met weerwolfgeheimen is gestolen. Samen met Dolfje, opa Wolf en neef Leo gaat ze op zoek naar de dief. Tijdens hun zoektocht voelt Noura steeds dat iemand haar dagboek aan het lezen is. Wie is die geheimzinnige lezer?
Ook dit boek van Dolfje Weerwolfje heb ik met veel plezier gelezen. Ik vond het niet het meest spannendste deel uit de reeks (een gestolen dagboek hield me minder in mijn greep dan toen Dolfje bijvoorbeeld opgesloten zat in het OZDM, werd ontvoerd door zijn eigen ouders of tegenover de gemene weerwolfbende kwam te staan). Maar toch las ik ook dit boek weer in één keer uit, met een glimlach op mijn gezicht. Paul van Loon heeft gewoon een heerlijk weglees-schrijfstijl.
Een grappig detail is overigens ook dat Paul van Loon zichzelf een kleine rol in het boek heeft gegeven. Noura en Paul komen elkaar tegen in de trein. Een leuke verrassing!
Wat maakte dit boek voor mij zo bijzonder? En wat leerde ik ervan om beter te schrijven?
Wat ik het meest opvallend vond, is hoe de schrijver omging met het gebruik van werkwoordstijden. Het verhaal wisselt tussen twee verhaallijnen. Het ene hoofdstuk vertelt het verhaal waarin Noura en Dolfje op zoek gaan naar de dief van het dagboek, terwijl we in het andere hoofdstuk kunnen lezen wat Noura in haar dagboek schrijft. De hoofdstukken waarin ze de dief zoeken, zijn geschreven in de tegenwoordige tijd. Voor Noura’s schrijfsels in haar dagboek wordt de verleden tijd gebruikt. Door de werkwoordstijden af te wisselen, maakt de schrijver duidelijk wat er nu gebeurt en wat er eerder al is gebeurd. Zo kan er, ook onder jonge lezers, geen twijfel ontstaan wat er wanneer heeft plaatsgevonden.