De jongen, de mol, de vos en het paard – recensie
Charlie Mackesy (eerste druk 2022)
De jongen, de mol, de vos en het paard is het debuut van Charlie Mackesy. Zoals de titel al verklapt, draait het verhaal om een jongen, een mol, een vos en een paard. De jongen ontmoet de mol op een moment dat hij zich eenzaam voelt en vol vragen over het leven zit. Samen trekken ze het bos in, waar ze al snel gezelschap krijgen van de vos en het paard. Wat begint als een eenvoudige ontmoeting, groeit uit tot een bijzondere reis.
Het verhaal klinkt misschien eenvoudig, maar het boek zit vol metaforen en verborgen betekenissen. Je kunt het boek gewoon lezen voor het plezier, maar het is ook een boek om dieper te graven en te ontdekken wat er tussen de regels staat.
Elk personage heeft zijn eigen kijk op de wereld. De jongen is nieuwsgierig, maar voelt zich ook verloren. De mol verbergt zijn gevoel achter zijn voortdurende grapjes. De vos lijkt geniepig, maar blijkt een onmisbare aanvulling op de groep. Het paard is de meest krachtigste van het gezelschap, maar ook degene met de grootste verbeeldingskracht.
Dit boek is meer dan gewoon een kinderboek. Kinderen zien waarschijnlijk vooral een verhaal over een jongen die de weg naar thuis kwijt is en vrienden maakt als hij op zoek gaat. De diepere laag van het boek zal vooral volwassenen raken. Zij zien hoe de personages de wereld beleven en waar de jongen naar streeft. De jongen, de mol, de vos en het paard is daarom een mooi boek om samen te lezen.
Wat maakte dit boek voor mij zo bijzonder? En wat leerde ik ervan om beter te schrijven?
Charlie Mackesy gebruikt eenvoudige taal, zoals je veel in kinderboeken ziet. Hij gebruikt woorden die kinderen kennen en vermijd ingewikkelde zinnen. Hij schrijft beeldend en concreet. De mooie prenten ondersteunen zijn verhaal. Is het dan een gewoon goed kinderboek? Nee, het is veel meer dan dat. Bijna met kinderlijke eenvoud weet de schrijver een prachtige diepere laag in zijn boek aan te brengen en een krachtige boodschap te vertellen. Kindvriendelijk schrijven hoeft een verhaal dus niet oppervlakkig te maken.