David Vlietstra
Onlangs won ‘De lijst van Violet Sopjes’ een Zilveren Griffel. Ik wilde het daarom heel graag (eindelijk) eens lezen. En wat een mooi en bijzonder boek is dit! Het is een soort raamvertelling: meerdere korte verhalen binnen een groter geheel. Het snijdt een serieus onderwerp aan, maar dit onderwerp is verpakt in een heel aantrekkelijk geschreven verhaal.
Waar gaat het over?
De 11-jarige Violet heeft een fantastisch idee: dit schooljaar wil ze met elk kind in haar klas een keer gaan spelen. Ze hangt de namenlijst op in haar slaapkamer en begint langzaam iedereen af te vinken. Violet ontdekt al snel dat er wel heel bijzondere types in haar klas zitten. Ze maakt de vreemdste dingen mee met haar klasgenootjes en doet daar uitgebreid verslag van in schriftjes, alsof ze een dagboek bijhoudt. Maar wanneer Violet ontdekt dat er een dringender probleem is dan het afwerken van de klassenlijst, neemt het verhaal een onverwachte wending.
Auteur David Vlietstra brengt Violet op een knappe manier tot leven. Ze is een geloofwaardig en aandoenlijk karakter. Violet houdt van dingen die anders zijn en zelf is ze dat ook een beetje.
Het boek is geschreven in de derde persoon, maar je krijgt zoveel mee van Violets gedachten, dat het voelt alsof je in haar hoofd zit. Ze heeft veel humor en een grote fantasie. De avonturen met haar klasgenoten zijn daardoor leuk om te lezen. Maar Violet fantaseert iets té veel en dat zorgt voor problemen.
“Voor Ingeborg was het misschien duidelijk welk deel van mijn leven echt was en welk deel verzonnen, voor mijzelf was dat niet altijd zo duidelijk.”
Een ontzettend fijn boek van begin tot einde!