De zomer die alles was – recensie
Mariska Overman (eerste druk 2024)
De zomer die alles was is een prachtig boek dat je raakt, aan het denken zet en ondanks de zware thema’s toch toegankelijk is.
Voor de 12-jarige Puca lijkt de zomervakantie eindeloos te duren. Nog zes weken voordat ze eindelijk naar de middelbare school mag. Het liefst laat ze de tijd sneller gaan. Totdat ze haar nieuwe buurjongen Rover leert kennen. Puca heeft direct een klik met hem, maar Rover vertelt haar dat hij ernstig ziek is en niet lang meer te leven heeft. Terwijl Puca aftelt naar het nieuwe schooljaar, telt Rover juist de dagen die hij nog heeft.
De zomer die alles was is een ontroerend verhaal over vriendschap, tijd en de dood. Schrijfster Mariska Overman was leraar levensbeschouwing en filosofie en dat zie je terug in de manier waarop ze schrijft. Toch voelt het boek niet zwaarmoedig aan. Het is prachtig, niet melancholisch.
Mariska Overman verwerkt het concept van ’tijd’ op een mooie manier in haar verhaal. Het boek staat vol zinnen en gedachten die laten zien dat tijd zowel langzaam als heel snel kan gaan. Tijdens het verhaal ontdekt Puca dat tijdreizen niet echt kan, hoe graag ze het ook zou willen. Maar ze leert ook dat herinneringen een soort van tijdreizen in je hoofd zijn.
Rover wordt steeds zwakker naarmate het boek vordert. Puca beschrijft dit alsof hij steeds verder wordt ‘uitgegumd’; een aangrijpend beeld dat blijft hangen.
Wat maakte dit boek voor mij zo bijzonder? En wat leerde ik ervan om beter te schrijven?
Wat dit boek voor mij zo bijzonder maakt, is de manier waarop de schrijfster erin slaagt om zware onderwerpen toegankelijk te maken voor kinderen. Mariska Overman verwerkt complexe thema’s op een lichte toon en voegt subtiele humor toe aan het verhaal. Met mooie, maar eenvoudige dialogen en soms droge opmerkingen, wordt het boek nergens te zwaar. De schrijfster weet te raken, zonder te dramatiseren. Ook laat ze zien dat filosofische ideeën niet saai of ingewikkeld hoeven te zijn. Heel knap gedaan!